Antygona w Nowym Jorku

"Antygona w Nowym Jorku" to przejmująca opowieść o trójce bezdomnych, którzy walczą o godny pogrzeb zwłok swojego przyjaciela. Jeden z najważniejszych i najbardziej znanych dramatów Janusza Głowackiego.

Tompkins Square Park w Nowym Jorku to schronienie dla niezliczonej wprost liczby bezdomnych. Jest wśród nich trójka imigrantów: Portorykanka Anita, Rosjanin Sasza i Polak Pchełka. Anita ma ukochanego, również bezdomnego imieniem John. Tego fatalnego dnia dowiaduje się od Saszy, że John umarł i ma zostać pochowany niczym wyjęty spod prawa przestępca. Anita pragnie za wszelką cenę, by John znalazł godne miejsce spoczynku na terenie parku. W tym celu trzeba jednak wykraść zwłoki Johna z kostnicy. Trójka bezdomnych wyrusza na karkołomną misję...

"Antygona w Nowym Jorku" zarówno formą, jak i treścią nawiązuje do antycznego dramatu Sofoklesa, "Antygony". To tragifarsa Janusza Głowackiego wydana po raz pierwszy na łamach "Dialogu" w roku 1992. Sztuka ta przyniosła Głowackiemu międzynarodową sławę i doczekała się wielu znakomitych realizacji. Wśród nich warto wymienić choćby spektakl Teatru Ateneum im. S. Jaracza w Warszawie w reżyserii Izabelli Cywińskiej. Zagrali w nim Henryk Talar, Maria Ciunelis, Janusz Michałowski, Piotr Fronczewski... W roku 1994 realizacji dla Teatru Telewizji dokonał Kazimierz Kutz. Zagrali w niej Anna Dymna, Jerzy Trela, Jan Peszek, Jerzy Grałek.

Ta poruszająca opowieść zachwyciła także publiczność i krytyków za granicą. Nic zresztą dziwnego, bo trzeba przyznać, że Janusz Głowacki to jedna z najważniejszych postaci polskiej literatury współczesnej. Miał w swym dorobku wiele sztuk teatralnych, z których największą sławę przyniosły mu "Kopciuch" oraz właśnie "Antygona w Nowym Jorku". Znakomicie portretował ludzi i zdarzenia doby PRL-u. Przykładem jest choćby zbiór opowiadań "Sonia, która za dużo chciała". W jego twórczości niemal na każdym kroku splatają się humor i dramat ludzkiego życia. To pisarz i dramaturg, którego dzieła nigdy się nie zestarzeją.