Opowieści galicyjskie

“Opowieści galicyjskie” to jedna z najbardziej znanych książek Andrzeja Stasiuka. Książka wprowadza nas w świat Galicji, zapoznaje z jej mieszkańcami i duchami.

Książka została napisana w formie ballady i ma na celu opisanie przemian zachodzących na polskiej wsi na przełomie XX i XXI wieku. To właśnie wtedy nastąpił upadek komunizmu, który pociągnął za sobą również powolne przełamywanie się ówczesnej ludzkiej mentalności. Chociaż publikacji na ten temat powstało już sporo, Stasiuk podejmuje się tego tym bardziej trudnego zadania i wychodzi z niego obronną ręką, dając nam dzieło oryginalne i świeże.

Andrzej, główny bohater ballady, pełni jednocześnie rolę narratora. Sam nie pochodzi ze wsi, więc wszystko, co widzi, jest dla niego nowe. Obserwuje i opisuje swoje spostrzeżenia, myśli i odczucia. Członkowie tej małomiasteczkowej społeczności wciąż żyją tradycjami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie, z dnia na dzień i wydają się niczego nie potrzebować do szczęścia. Wszystko co nowe, zdaje się wprawiać ich w zakłopotanie i dziwić. Ciężko im się odnaleźć w nieznanej dotąd sytuacji. Natomiast tłem dla powieści jest Beskid Niski - zawitamy między innymi do Dukli czy też Limanowej.

Na podstawie niniejszej publikacji powstał film fabularny, który został wyreżyserowany przez Dariusza Jabłońskiego.

Jak mówi sam autor, Andrzej Stasiuk:

"Film przypomina książkę. Właściwie teraz to już sam nie wiem, co według czego było robione. Darek Jabłoński ustawił kamerę w tych samych miejscach, w których wiele lat temu wymyśliłem "Opowieści galicyjskie". W ten przedziwny sposób mogę dzisiaj oglądać własne wizje, własne myśli. I ta opowieść o miłości, śmierci i o pokutującym duchu została rozświetlona jakimś nieco nieziemskim blaskiem, cudownym blaskiem kina, który przypomina jednak jasność nadprzyrodzoną. Tym razem chyba udało się pokazać niewidzialne."

Spod pióra Andrzeja Stasiuka wyszły takie pozycje jak “Osiołkiem”, “Fado”, “Wschód”, “Dukla”, “Zima” czy też “Nie ma ekspresów przy żółtych drogach”.