Poezje Norwid

Polska klasyka w najpiękniejszym wydaniu. "Poezje" Cypriana Kamila Norwida to wybór najbardziej znanych wierszy tego wybitnego twórcy.

Niedoceniane za życia twórcy, utwory Norwida dopiero w okresie Młodej Polski zyskały uznanie krytyków i szerokiej rzeszy czytelników. Zachwycać w nich może głęboka refleksja nad człowiekiem, wszechobecna w norwidowskiej poezji. W swojej twórczości budował ON niepowtarzalny świat wartości, sięgając po niezwykle różnorodną tematykę: poruszał sprawy polityki, obyczajów, historii, nieśmiertelnego motywu miłości czy aktu tworzenia samego w sobie.

"Poezje" Cypriana Kamila Norwida to wyjątkowy zbiór dający przegląd przez cały dorobek literacki poety. Zachwycimy się w nim między innymi "Piosnką moją II", jednym z najbardziej znanych utworów artysty, będącą namacalnym świadectwem tęsknoty za ojczyzną. Wiersze Norwida bywają bardzo osobiste, a jego poezja daje wgląd w jego osobiste przeżycia.

Literacki dorobek Cypriana Kamila Norwida leży u podstaw polskiej tożsamości. Są to utwory, które każdy polski patriota naprawdę powinien przeczytać. Jest to poezja stawiana w równym rzędzie z największymi polskimi wieszczami narodowymi: Mickiewiczem i Słowackim. Dzięki pięknemu wydaniu "Poezji" Cypriana Kamila Norwida możemy zachwycić się jego twórczością w pełnej krasie i okazałości.

O autorze

Cyprian Kamil Norwid (1821-1883) należał do tzw. "drugiego pokolenia romantyków". Ukształtowały go już inne realia niż innych czołowych poetów polskiego romantycznych. Większość życia spędził na emigracji, głównie we Francji, Anglii i USA. Często zalicza się go do grona największych wieszczów narodowych. Za życia jednak nie został doceniony i do końca borykał się z problemami finansowymi - znamiennym jest fakt, że zmarł w przytułku dla ubogich w Paryżu. Jego twórczość odkryta została odkryta dopiero w okresie Młodej Polski.

Poeta był wielkim indywidualistą, szczególnym dla niego był przede wszystkim daleko posunięty uniwersalizm poglądów. Tematykę narodowowyzwoleńczą i polską historię w ogóle miał zwyczaj ujmować w ponadczasowe, ogólnoludzkie ramy.